Μια φωτεινή, άνεμη μέρα ☀️🌬️, οι χωρικοί συγκεντρώθηκαν σε ανήσυχη σιωπή—μέχρι που ένα μαύρο κοράκι 🦅 ονόματι Άραξ προσγειώθηκε πάνω στο φέρετρο ⚰️, με τα μάτια του να λάμπουν σαν μυστικά 👁️. Η στοιχειωτική του κραυγή 💔 αντήχησε στον αέρα 😢😭. Ήταν θλίψη… ή προειδοποίηση; ⚠️ Λένε ότι αν δεις ποτέ ένα κοράκι σε έναν τάφο 🪦, σταμάτα—η Ελίζαμπεθ μπορεί να παρακολουθεί ακόμα 👁️🗨️. Η μαγεία δεν πεθαίνει ποτέ… μόνο μεταμορφώνεται ✨🌙.
Μια ηλιόλουστη μέρα, οι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο μικρό νεκροταφείο του χωριού για να αποχαιρετήσουν την Ελίζαμπεθ—μια γυναίκα που πιστευόταν εδώ και καιρό ότι ήταν μάγισσα. Ζούσε μόνη στην άκρη του δάσους και πάντα συνοδευόταν από ένα μαύρο κοράκι ονόματι Άραξ. Οι άνθρωποι τη φοβόντουσαν, αλλά κρυφά, τους βοηθούσε — θεραπεύοντας τους αρρώστους, βρίσκοντας τους χαμένους και προβλέποντας καταστροφές.
Όταν πέθανε η Ελίζαμπεθ, οι χωρικοί παρακολούθησαν διστακτικά την κηδεία της, φορτωμένοι με ενοχές που δεν την δέχτηκαν ποτέ πραγματικά. Αλλά η πιο εκπληκτική στιγμή ήρθε όταν το φέρετρο ήταν έτοιμο να κατέβει στο έδαφος. Από τον ουρανό κατέβηκε το μαύρο κοράκι — ο Άραξ. Κάθισε στο φέρετρο, τα φτερά του έλαμπαν με μια λάμψη μεσονυχτίου, και κοίταξε στα μάτια των συγκεντρωμένων, σαν να έκρινε.
Ξαφνικά, ένας άνεμος ανέβηκε, σκορπίζοντας πέταλα λουλουδιών στον αέρα. Στην αρχή, οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν απλώς μια σύμπτωση, αλλά τότε ο Άραξ έβγαλε μια δυνατή, απεγνωσμένη κραυγή που ακουγόταν σαν ανθρώπινη θλίψη. Μια νεαρή γυναίκα ονόματι Λιάνα ήταν η πρώτη που κατάλαβε — ήταν ένα σημάδι. Γονάτισε δίπλα στο φέρετρο και ξαφνικά θυμήθηκε ότι η Ελίζαμπεθ είχε κάποτε σώσει τη ζωή της μητέρας της.
Όταν οι άλλοι είδαν τη συμπεριφορά του Άραξ, άρχισαν να κλαίνε — όχι μόνο για την Ελίζαμπεθ, αλλά και για τον δικό τους φόβο και αδιαφορία. Το κοράκι έμεινε μέχρι να κατέβει το φέρετρο και να τοποθετηθεί χώμα από πάνω του. Έπειτα, χωρίς άλλον ήχο, πέταξε στον ουρανό και εξαφανίστηκε στο γαλάζιο.
Από εκείνη την ημέρα και μετά, οι χωρικοί έλεγαν: «Αν δείτε ένα μαύρο κοράκι στο νεκροταφείο — θυμηθείτε την Ελίζαμπεθ. Ακόμα ακούει, ακόμα βλέπει και ίσως… έχει ήδη συγχωρέσει.
