Όταν είδα για πρώτη φορά εκείνο το ερειπωμένο διαμέρισμα, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Οι τοίχοι ήταν ξεφτισμένοι, οι βρύσες σπασμένες και υπήρχαν σημάδια υγρασίας στις γωνίες. Αλλά η παράξενη αυτοπεποίθηση της αδελφής μου ήταν εμφανής. «Πίστεψέ με», είπε. Δύο χρόνια αργότερα, η μεταμόρφωση ήταν εκπληκτική. Το σπίτι που θεωρούσα χαμένο είχε γίνει αριστούργημα. Όλα εξαρτώνται από την προοπτική και την όραση. ✨🏠
Όταν η αδερφή μου μου έδειξε το ερειπωμένο διαμέρισμα, δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου. Οι τοίχοι ήταν φθαρμένοι, οι βρύσες σπασμένες και υπήρχαν σημάδια υγρασίας στις γωνίες του ταβανιού. Έμοιαζε περισσότερο με μια χειμωνιάτικη ερείπωση παρά με μελλοντικό σπίτι.
«Αγαπούλα, είναι αστείο αυτό;» Ρώτησα, σηκώνοντας τα φρύδια μου.
«Όχι,» απάντησε ήρεμα, «αυτό είναι το μελλοντικό μας σπίτι.»
Τα μάτια της είχαν μια παράξενη λάμψη που με έκανε να αισθανθώ περισσότερο τρομαγμένη παρά ανακουφισμένη.
«Σε παρακαλώ, πες μου ότι δεν σκέφτεσαι να το αγοράσεις…»
«Ακριβώς,» είπε, χαμογελώντας, «αυτό ακριβώς θέλω να κάνω.»
Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν έβλεπε τα πεσμένα τείχη, τη περίεργη διάταξη των δωματίων, το μπάνιο που θα το απέφευγαν ακόμα και τα πουλιά;
«Όχι, αγαπούλα, πίστεψέ με, είναι χάσιμο χρημάτων. Με τα ίδια λεφτά μπορείς να βρεις κάτι πολύ καλύτερο.»
Απλά χαμογέλασε και έβαλε το χέρι της στον ώμο μου.
«Δεν καταλαβαίνεις ακόμα… Δεν βλέπω αυτό το σπίτι, αλλά αυτό που μπορεί να γίνει.»
Δεν αντέτεινα τίποτα. Αν ήθελε να ξοδέψει τα χρήματά της εκεί, εγώ θα παρακολουθούσα από την άκρη.
Δύο χρόνια αργότερα
Στεκόμουν στην είσοδο του ίδιου σπιτιού, αλλά τίποτα δεν θύμιζε το χαλάσμα που είχα δει. Η είσοδος ήταν εκλεπτυσμένη, το εσωτερικό ήταν λαμπερό με κλασικές καθρέφτες ντουλάπες και λευκούς τοίχους.
Η αδερφή μου γύρισε προς εμένα, χαμογελώντας.
«Πώς σου φαίνεται;» Δεν μπορούσα να βρω λέξεις. Μήπως είναι το ίδιο μέρος;«Εγώ… έκανα λάθος,» ομολόγησα. «Αυτό είναι απλώς υπέροχο.» Εκείνη έκλε νατό είναι θέμα προοπτικής.»
