Δεν είναι μαγικό πώς τα πιο απλά αντικείμενα κρύβουν τις πιο δυνατές αναμνήσεις; 🪵💖 Ένα μικρό ξύλινο κουκλάκι, φθαρμένο από τον χρόνο, ανοίγει πόρτες στο παρελθόν. Μια μέρα θα το δείξω στα παιδιά μου και θα πω: «Αυτά ήταν τα παιχνίδια της προγιαγιάς σου.» Ίσως μαζί ράψουμε καινούρια ρούχα και ζωντανέψουμε ξανά τη μαγεία. ✂️🧵✨
Κοίτα τι βρήκα στο σεντούκι της γιαγιάς μου… Στοίχημα ότι δεν μπορείς να φανταστείς τι είναι! Μόνο οι γιαγιάδες θα ήξεραν! 👵✨
Πάντα μου άρεσε να ψαχουλεύω τα παλιά πράγματα της γιαγιάς μου. Κάθε φορά που άνοιγα το σεντούκι της, ήταν σαν να έμπαινα σε έναν άλλο κόσμο: χειροποίητες δαντέλες, παλιές φωτογραφίες, κοραλλένια βραχιόλια… Αλλά μια μέρα, βρήκα μερικά παράξενα ξύλινα αντικείμενα. 🪵😯
Τα κράτησα στα χέρια μου, τα γύρισα από εδώ κι από εκεί. Ήταν ιατρικά εργαλεία; Μανταλάκια; Η φαντασία μου οργίαζε. Όταν ρώτησα τη γιαγιά, γέλασε γλυκά: «Αυτές ήταν οι κούκλες μου.»
Κούκλες; Αυτά τα ξύλινα κομμάτια;
«Ναι,» μου είπε χαμογελώντας. «Δεν είχαμε παιχνίδια όπως τώρα. Φτιάχναμε τα πάντα μόνες μας. Κόβαμε παλιά υφάσματα, ράβαμε φορεματάκια, ποδιές, μαντήλια… Μετά βγαίναμε στην αυλή και παίζαμε. Κάθε κούκλα είχε όνομα, χαρακτήρα και φίλες.»
Την άκουγα και φανταζόμουν ένα μικρό κορίτσι με δεμένα μαλλιά, γεμάτο χαρά και όνειρα.
Σήμερα, αυτά τα απλά ξύλινα κομμάτια είναι ανεκτίμητα για μένα. Κάποτε θα τα δείξω στα παιδιά μου και θα τους πω: «Αυτά ήταν τα παιχνίδια της προγιαγιάς σας.» Ίσως και να τους ράψουμε μαζί καινούργια ρουχαλάκια.
Δεν είναι μαγικό πώς κάτι τόσο απλό μπορεί να κρύβει τόσες αναμνήσεις και αγάπη; ✨💞
